bbc'nin lomo ile ilgili belgeselini seyrettim bugün. olması gerektiği gibi hızlı, bilgi veren, amaca uygun ve ilgi çekiciydi. neden bizim tv'ler bu tarz belgeseller göstermez? belgesel deyince aklıma trt'nin kafadan çatlak belgeselleri geliyor: dış ses somut bilgi vermektense şiir okur gibi bir şeyler söylüyor, kamera da abuk bir manzarayı görüntülüyor filan...
biraz geç kalmışım bu lomo işine. önceleri dudak büküyordum bu tarz makinelere.
http://www.lomography.com/ sitesi de tasarım olarak biraz gıcık geliyor bana. siyah beyaz çekip araya mesafe koymaya bile çalıştım yine de olmadı... bu tarz makinelerde büyülü bir şey var kesin. bir kez dokundu mu bırakamıyor insan... yaşama sevinci veriyor :)
yürümek ve durmak ile ilgili fotoğraflar çekiyorum epeydir. fotoğraf makinemi insanların yüzlerine değil, ayaklara, ayakkabılara çeviriyorum artık. enis batur'un 'yürümek' ile ilgili bir kitabı vardı, geçen gün aradım kitaplıkta bulamadım. daha detaylı bakmam lazım. ilhan berk'in de yürümekle ilgili şiirlerini anımsıyorum...
bu fotoğrafı 3 yaşındaki oğlum çekti (aşağıdaki). makineyi sb modda bırakmıştım. illa çekicem diye tutturdu akşam vakti, ağlayınca mecburen -korkarak da olsa verdim- beğendiğim sonuçlardan biri bu. diğerlerini de yüklerim yakında... vizöre dayadığı gözünü kapatıyor yalnız, açıkta kalan gözü ile bakıyor etrafa :)
